Republiek

Ik doe iets verkeerd. Althans, dat denk ik als ik mijzelf vergelijk met collega-columnist Youp. Hij schrijft voor ‘kwaliteitskrant’ NRC, voor een vergoeding die op uurbasis wedijvert met het zakcentje van prinses Amalia. 

Ik schrijf vrijwel gratis voor Zenderstreeknieuws. Óók een kwaliteitskrant, maar wie weet dat? Ik krijg kritiek als ik te vaak mijn linkse vriendin ten tonele voer, terwijl Youp al máánden wekelijks zeurt over de speedboot van Willem Alexander. Youp heeft een biermerk geruïneerd, maar ík word zélf door bier geruïneerd als ik niet uitkijk.

IJsselstein was ooit een zelfstandige heerlijkheid

Het leven is oneerlijk. En bij columnisten wordt al helemaal met twee maten gemeten. Maar ik klaag niet hoor. En Youp blijft mijn rolmodel. De haatmails die hij krijgt, daar kan ik alleen maar van dromen. Youp is republikein. In de USA ben je als republikein een wapengekke aanhanger van Trump, maar in ons brave NPO-land behoor je als republikein tot de progressieve grachtengordelelite. De Nederlandse republikeinen maakten onlangs stampij vanwege WA’s Griekenlandtripje. De populariteit van de Oranjes blijkt een ketting die zo sterk is als de zwakste schakel. Je kunt jarenlang je uiterste best doen, maar na één misstapje sta je weer met lege handen. Bij de meningsvorming over de monarchie is het glas immers altijd half leeg. Het zou mijn baan niet zijn; ondanks de megatoelage, jachtpartijen en jetset-speedboten. Liever stukjes schrijven voor onze Zenderkrant. Ik denk vaak na over de monarchie, mede dankzij mijn linkse vriendin. IJsselstein was eeuwen geleden een ‘heerlijkheid’. Dat heeft niets met culinaire hoogstandjes te maken, maar met bestuurlijke onafhankelijkheid. Ons stadje was dus ooit een zelfstandige republiek! Misschien moeten we dat herhalen, als bestuurlijk experiment ter landelijke navolging. Kijken of het bevalt...

de ijsselsteinse column | Rinus Verweij