Bel-me-niet!

Meestal ben ik een enorm geduldig type. Maar soms heb ik een kort lontje. Als je mij aan de telefoon krijgt en me ongevraagd iets wilt verkopen, lees wilt aansmeren, dan ben ik het type “zeer kort lontje”. Ik ben de tel kwijt hoe vaak ik me ingeschreven heb bij het Bel-me-niet register. Maar het hielp niet. De energiebedrijven bleven me bellen. Of goede doelen die we al steunden, met de smekende vraag om alsjeblieft wat extra’s te geven. Ik kan je veel sterkte verhalen vertellen. Het meest schokkende verhaal was wel ongeveer een jaar geleden. Een goed doel belt me. Je voelt de vraag al aankomen. Deze mevrouw deed het keurig. Ze vroeg me eerst hoe het met me ging in de coronatijd.

Want ik word boos!

Okay, dacht ik, we gaan op de vriendelijke tour. Dus ik antwoordde beleefd dat het wel ging maar dat mijn inkomen drastisch was teruggevallen. “Maar ik klaag niet, ik heb nog steeds te eten.” We praatten wat verder. En jawel, daar kwam de brandende vraag, of wij misschien iets meer per maand konden geven. “Het is echt nodig. Alle beetjes helpen.” Mijn korte lontje begon zich te roeren. Ik legde haar nogmaals uit dat vanwege mijn geslonken inkomen dat niet kon. Ze stelde de vraag voor een tweede keer! “Al is het maar een paar euro!” Ik was verbouwereerd! Na ons telefoongesprek deed ik mijn beklag bij de bewuste organisatie. Wat was ik boos! Een week later werd ik gebeld door de manager. Hij begreep mijn boosheid. “Mevrouw dat had niet mogen gebeuren! Mogen we deze casus gebruiken om onze telefonisten beter te instrueren?” Dat mocht natuurlijk. Maar, wat ben ik blij dat per 1 juli, geen enkel bedrijf of goed doel mij meer mag bellen vanwege de nieuwe regels voor telemarketing. Het Bel-me-niet register is verleden tijd! En als ik dan toch nog gebeld word kan ik mijn Recht van Verzet gebruiken. “Wilt U mij alstublieft verwijderen uit uw bellijsten? Tjonge, dit is heel goed voor mijn humeur. En ik vermoed van velen!

column Margreet Nagtegaal